Trądzik ludzi dorosłych jest późno rozpoznawany i często nieprawidłowo leczony. Dr Ewa Chlebus opracowała unikalne sposoby terapii tej choroby. Specjaliści Kliniki Dr Chlebus uzyskują w leczeniu trądziku dorosłych wyjątkowo dobre efekty.
Do niedawna utożsamiano trądzik z chorobą nastolatków. Obecnie przestał być schorzeniem przypisywanym jedynie dzieciom i młodzieży. Od połowy lat dziewięćdziesiątych opisywany jest trądzik także w grupie osób starszych. Pojawiła się nowa postać choroby nazwana trądzikiem ludzi dorosłych lub późnego wieku. Okazało się, że po 25 roku życia zmiany trądzikowe występują u ponad 54 proc. kobiet i 40 proc. mężczyzn, a po 50 roku życia u 15 proc. kobiet i 7 proc. mężczyzn” proszę o wstawienie kropek po 25 i 50.
Wyróżnia się dwa podtypy trądziku osób dorosłych:
- „Persistent”, przetrwały. To kontynuacja trądziku nastolatków lub nawrót choroby z okresu nastoletniego. Występuje u ok. 80 proc. pacjentów,
- „Late onset”, o późnym początku choroby, po 25 roku życia. Występuje u ok. 20 proc. pacjentów” proszę wstawić kropkę po 25.
Trądzik ludzi dorosłych różni się od trądziku młodzieńczego rozmieszczeniem i nasileniem zmian. W trądziku młodzieńczym występują liczne zaskórniki, zmiany zapalne, tzn, grudki i krostki głównie na czole, nosie i uszach (układ zmian przypomina literę T). W cięższych postaciach mogą być obecne guzki, zwykle w otoczeniu zmian zapalnych.
W trądziku ludzi dorosłych, a szczególnie kobiet, zajęta jest dolna część twarzy (podbródek, linia żuchwy i szyja) i linia brzegowa twarzy. Układ zmian przypomina literę U. Zmian jest mniej, są to jednak głównie zmiany zapalne. Zaskórniki są nieliczne. W dolnej części twarzy mogą pojawiać się pojedyncze guzki.
Leczenie trądziku jest podobne, bez względu na wiek. Dobór terapii zależy od intensywności choroby.
Leczenie doustne zaleca się przy nasilonych zmianach. Jako terapię pierwszego rzutu stosuje się antybiotyki w dawkach subbakteryjnych, najczęściej z grupy tetracyklin. Innym lekiem doustnym jest isotretinoina (lek z grupy retinoidów) skierowany do cięższych, przewlekłych i opornych na leczenie postaci choroby. W przypadku zaburzeń hormonalnych włącza się leki hormonalne.
Leczenie miejscowe jest stałym punktem prawie każdej terapii przeciwtrądzikowej. Wykorzystuje się właściwości przeciwzaskórnikowe , przeciwzapalne, antybakteryjne i naprawcze leków zewnętrznych. „Największe znaczenie w terapii miejscowej mają retinoidy, kwas azelainowy, nadtlenek benzoilu i antybiotyki (stosowane miejscowo).” Stosuje się także substancje powodujące złuszczanie naskórka, a także hamujące produkcje melaniny.
W terapii podtrzymującej rekomendowane są pilingi chemiczne, czasem łączone z mikrodermabrazją. Najlepsze efekty występują po pilingach pirogronowych i salicylowych (patrz: pilingi w leczeniu trądziku). Natomiast do naprawy uszkodzeń skóry po trądziku stosuje się pilingi z wykorzystaniem retinoidów i kwasu trójchlorooctowego (patrz: pilingi – leczenie blizn potrądzikowych).
Pielęgnacja skóry dermokosmetykami. Ich stosowanie jest niezmiernie istotne, zwłaszcza w okresie wyciszenia choroby tzw. remisji, a także w postaci nawrotowej choroby pomiędzy okresami zaostrzeń. Przy lekkim nasileniu zmian właściwa pielęgnacja może przez długi czas być jedyną formą leczenia.
