Lekarze Kliniki Dr Chlebus mają duże doświadczenie w leczeniu wirusowych, bakteryjnych oraz grzybiczych infekcji skórnych.
Infekcje bakteryjne
Liszajec zakaźny. Choroba powierzchownych warstw skóry, wywoływana jest głównie przez bakterie Staphylococcus aureus. Zaczyna się od pojawiania miękkich, ropnych pęcherzyków, które szybko pękają, zasychając w formie miodowożółtych strupów. Liszajec występuje przede wszystkim u dzieci, rzadziej u dorosłych.
Leczenie: miejscowa lub ogólna antybiotykoterapia.
Czyrak. Bolesny wrzód, najczęściej na twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach, pojawiający się na skutek zakażenia gronkowcem lub paciorkowcem. Te bakterie mogą bytować na skórze, także w nosie czy gardle, nie dając żadnych objawów chorobowych. W przypadku osłabienia odporności mogą jednak stać się przyczyną choroby. Pierwszym objawem czyraka jest bolesny rumień w okolicy mieszka włosowego. Nastepnie zapalenie rozszerza się na tkankę podskórną, w efekcie czego na skórze tworzy się sinoczerwony, bolesny guzek. Po około 4 – 6 dniach na jego szczycie pojawia się tzw. martwiczy czop, zawierający ropę.
Leczenie: w przypadku pojedynczego czyraka zaleca się miejscowe leczenie antybiotykiem (ewentualnie wykonuje się drenaż ropnia). Jeśli pacjent ma wiele czyraków na ciele, konieczna jest doustna antybiotykoterapia.
Uwaga! Leczenie dermatologiczne czyraków to konieczność. Nieleczona choroba może w skrajnych przypadkach doprowadzić do zakażenia całego organizmu.
Figówka gronkowcowa. Typowe dla mężczyzn ropne zapalenie mieszków włosowych. W obrębie owłosionej skóry twarzy – górnej wargi, brody, policzków, rzadziej głowy – pojawiają się liczne krosty. Wyglądają tak, jakby były przebite włosem. Choroba rozwija się, jeśli bytujące na skórze bakterie chorobotwórcze, np. gronkowiec czy paciorkowce w wyniku skaleczenia, zadrapania czy otarcia naskórka (co często zdarza się podczas golenia) wnikną w głąb mieszków włosowych, powodując ich stany zapalne. Przewlekła postać takich stanów to właśnie figówka.
Leczenie jest trudne i długotrwałe. Wymaga zastosowania antybiotyków – zależnie od nasilenia zmian kuracja może być miejscowa lub ogólna (doustne stosowanie leków). Bardzo ważna jest także higiena osobista – pacjenci powinni używać jednorazowych maszynek do golenia.
Infekcje wirusowe
Opryszczka zwykła. Drobnopęcherzykowate zmiany na granicy skóry i błony śluzowej wywołane przez wirus HSV (Herpes simplex virus), najczęściej typu 1 (HSV 1). Powoduje on zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej, wargach, twarzy, tułowiu i kończynach, znacznie rzadziej na narządach płciowych. Równie częsty jest typ 2 wirusa (HSV2), odpowiedzialny za powstawanie zmian w obrębie narządów płciowych i pośladków.
Opryszczka ma dużą skłonność do nawrotów.
Leczenie. W zmianach mało nasilonych wystarcza leczenie miejscowe osuszające i odkażające. Można miejscowo zastosować preparaty przeciwwirusowe w postaci maści. W przypadku nadkażenia wskazane są dodatkowo maści z antybiotykami. W zmianach nawrotowych, uporczywych, głównie w przypadku opryszczki narządów płciowych, konieczne jest przeciwwirusowe leczenie doustne.
Brodawki zwykłe. Pojawiają się na skutek zakażenia wirusem HPV 1, 2, 4 lub 7. Zrogowaciałe grudki o nierównej powierzchni występują głównie u ludzi młodych na dłoniach i stopach. Czasem mogą powodować dolegliwości bólowe.
Leczenie. Należy usunąć brodawki przez łyżeczkowanie lub metodą elektrokoagulacji. Zewnętrznie stosuje się preparaty z kwasami: salicylowym, mlekowym, 5-fluorouracylem oraz środki przeciwwirusowe.
Brodawki płaskie, inaczej “młodociane”. Pojawiają się głównie u nastolatków na skutek zakażenia wierusem HPV 3. Występują w postaci lekko wypukłych grudek o spłaszczonym kształcie i gładkiej powierzchni. Ich kolorystyka zbliżona jest do zabarwienia skóry. Mają wielkość kilku milimetrów. Najczęściej zlokalizowane są na twarzy i grzbietach dłoni.
Leczenie. Należy usunąć brodawki przez łyżeczkowanie lub metodą elektrokoagulacji. Dodatkowo stosuje się leczenie miejscowe – krem z kwasem witaminy A oraz preparaty przeciwwirusowe.
Mięczak zakaźny. Choroba skóry powodowana przez tzw. pokswirusy. Rozwija się w ciągu kilku tygodni od zakażenia. Objawem choroby są kilkumilimetrowe guzki, z których po uciśnięciu wydziela się biaława, kaszowata treść. Zakażenia najczęstsze są u małych dzieci, choć możliwe także u dorosłych.
Leczenie. Należy usunąć zmiany przez łyżeczkowanie. Dodatkowo zewnętrznie stosuje siępreparaty przeciwwirusowe oraz wodorotlenek potasu.
Infekcje grzybicze
Grzybica stóp. Jedna z najczęstszych infekcji . Występuje w postaci międzypalcowej, potnicowej lub złuszczającej. W odmianie międzypalcowej ogniska chorobowe mają postać rumieni, którym towarzyszy uszkodzenie naskórka. Chorobowo zmieniona skóra ma tendencję do łuszczenia się, na jej powierzchni zazwyczaj powstają pęcherzyki. Charakterystyczne jest zajęcie przestrzeni pomiędzy palcem trzecim oraz czwartym i pomiędzy czwartym a piątym. Jednak w późniejszym okresie choroby, zmiany mogą przenieść się na pozostałe przestrzenie międzypalcowe. W odmianie potnicowej typowe są liczne pęcherzyki, które mogą tworzyć duże ogniska chorobowe z nasilonym wysiękiem. W odmianie złuszczającej w zakażonych miejscach dochodzi do nawarstwienia naskórka oraz licznych, bolesnych pęknięć. Ten typ infekcji często współistnieje z grzybicą paznokci.
Leczenie jest trudne i długotrwałe. Polega na systematycznym stosowaniu kremów przeciwgrzybiczych. Przy nasilonych zmianach konieczne jest leczenie doustne.
Grzybica paznokci. Zwykle zaczyna się od zmian na paznokciu palucha. Typowe objawy to zgrubienie paznokcia, żółtawe przebarwienie, łamliwość i pobruzdowanie płytek. Powstawaniu grzybicy sprzyjają zaburzenia krążenia obwodowego, urazy, ciepłe i wilgotne środowisko.
Leczenie Lekarze zlecają terapię doustną lub miejscową (kremy, lakiery).
